`თუ რუსეთი ჩაერთვება ახალ ცივ ომში, ფატალურ შედეგებს მიიღებს

ინტერვიუ ექსპერტთან საერთაშორისო საკითხებში, თორნიკე შარაშენიძესთან

ემზარ დიასამიძე/გაზეთი ბათუმელები


- ბატონო თორნიკე, რუსული მხარე აცხადებს, რომ სოხუმთან გააფორმებს ხელშეკრულებას და თავის სამხედრო ხომალდებს იქ ჩააყენებს, ნატო-ს სამხედრო გემები შემოდიან შავ ზღვაში. შემდეგ რა შეიძლება მოხდეს?
- რაც აქამდე ხდებოდა ის გაგრძელდება, მეტი რა უნდა მოხდეს?! დაპირისპირებების ხაზი გადავა ენგურზე. რუსეთი შავ ზღვაში თავის ფლოტს რომ ჩააყენებდა, ეს დიდი ხნის წინ იყო ცნობილი. ამას დიდი არჩევანი არ სჭირდებოდა. თუ ამას ჩვენს მთავრობაში ახლა მიხვდნენ, ეს ძალიან ცუდია.
- რუსული მხარე აცხადებს, რომ ნატო-ს უფრო სჭირდება მათთან თანამშრომლობა, იმავე ავღანეთთან დაკავშირებით, რა ბერკეტები შეიძლება გამონახოს სამხედრო ალიანსმა?
- ის დათმობები, რაც თავის დროზე გაუკეთა რუსეთს, უნდა წაიღოს უკან. ეს არის ბირთვული რაკეტების არგანლაგება აღმოსავლეთ ევროპაში. ნატო, ალბათ, ამ შეთანხმებას გადახედავს.
- რუსული საინფორმაციო საშუალებებით ვრცელდება ინფორმაცია, რომ საქართველო ახალი კონფლიქტისთვის ემზადება, ამჯერად აფხაზეთისკენ. რატომ ავრცელებს რუსული მხარე მსგავს ინფორმაციებს?
- გასაგებია, რომ ეს პროვოკაციაა. თვითონ უნდა ხვდებოდეს, რომ ქვეყანა, რომელიც ოკუპირებულია, ვერ იომებს. ისინი, ალბათ, აქედან მალე გავლენ და საზღვრებზე გაჩერდებიან.
- ევროკავშირის ლიდერები 1 სექტემბერს იკრიბებიან. რა მოლოდინი შეიძლება ჰქონდეს ქართულ მხარეს?
- ვნახოთ. ევროკავშირს უამრავი ბერკეტის გამოყენება შეუძლია, მათ შორის ეკონომიკურის. ბუნებრივია, გამძაფრდება ურთიერთობები. რუსეთის ქმედებებს სერიოზული რეაქცია მოჰყვება.
- აფხაზეთისა და ოსეთის დამოუკიდებლობის აღიარება, თქვენი აზრით, რა დამატებითი ბერკეტია რუსეთისთვის და რა არის საქართველოსთვის?
- ეს, რა თქმა უნდა, ართულებს კონფლიქტის ინტერნაციონალიზაციას. დასავლეთი ემზადებოდა კონფლიქტურ რეგიონებში საერთაშორისო სამშვიდობო ძალების ჩაყენებისთვის და ამით კონფლიქტის მოგვარებას აპირებდა. რუსეთმა `დაასწრო~. ის იტყვის, რომ ყველაფერი გააკეთა, რაც საჭირო იყო: ოსებისა თუ აფხაზების მოთხოვნებს მხარი დაუჭირა. ამის შემდეგ ის ყოველმხრივ შეეცდება, რომ არ დაუშვას სხვა სამხედრო ძალები ამ რეგიონში.
- ე.წ. სარკოზის ხელშეკრულების საფუძველზე უნდა დაწყებულიყო საერთაშორისო მოლაპარაკებები კონფლიქტური რეგიონების სტატუსთან დაკავშირებით. ასეთი ცალსახა გადაწყვეტილება რამ გამოიწვია?
- რუსეთმა იჩქარა. ის ეტყობა კონფლიქტის ინტერნაციონალიზაციის საფრთხეს მიხვდა. შავ ზღვაში ნატოს გემების შემოსვლით მან იგრძნო დაწოლა და ამ ჟესტით დასავლეთის ქმედებებს უპასუხა.
- ტერიტორიების დაბრუნების რა შანსი რჩება საქართველოს?
ვნახოთ, როგორ განვითარება მოვლენები. თუ რუსეთი ჩაერთვება ახალ ცივ ომში, ბუნებრივია, იგი წააგებს და ფატალურ შედეგებს ძალიან მალე მიიღებს.
- რამდენად უღირს ამ ტერიტორიების მისაკუთრებისთვის ასეთი იზოლაცია?
- რა თქმა უნდა, უღირს, განსაკუთრებით შავი ზღვის აკვატორიაში. შავი ზღვის ზოლი მისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. დასავლეთთან პოლიტიკური თამაშის დროს რისკსა და ავანტურაზე ამიტომაც წავიდა.
- თითქოს რუსეთი უკვე განიცდის ეკონომიკურ დაღმასვლას.
- ბუნებრივია, ეკონომიკური კრიზისი გაღრმავდება. მას დამოუკიდებელი ეკონომიკა არ გააჩნია და იზოლაციაში დიდხანს ყოფნას ვერ შეძლებს. იგი, ძირითადად, ენერგეტიკულ რესურსებზეა დამოკიდებული. დანამდვილებით შეიძლება ითქვას, რომ ახალი გაზსადენის მშენებლობა უკვე ჩავარდა. ევროპა ალტერნატიულ ენერგომატარებლებს ეძებს. თუკი შუა აზია ამაზე წავა, უახლოეს მომავალში გაჩნდება ალტერნატიული ენერგომომარაგების გზები.
- ამჟამად ქართულმა მხარემ რა უნდა მოიმოქმედოს?
- როგორმე უნდა გავძლოთ. ასეთ შემთხვევაში ადგილი არ უნდა ჰქონდეს შიდა დაპირისპირებებს, ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. თუმცა ბევრი რამის მოთმენაც მოგვიწევს. არ ვიცი, ეს მდგომარეობა რამდენ ხანს შეიძლება გაგრძელდეს, მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს.