”ქალწულობის აღდგენა”- სექსის ბედი ტრადიციულ საზოგადოებაში

სტატიაში მოყვანილი ყველა გმირის სახელი პირობითია. ისინი მცირეწლოვნები არიან. მათი გამოსავალი აბორტი იყო.
- მე აბორტი იმიტომ გავიკეთე, რომ არ ვიცოდი ბავშვი სად წამეყვანა;
- მე მუცელი იმიტომ მოვიშალე, რომ დედაჩემს არ მოსწონდა ჩემი ღარიბი შეყვარებული;
- აბორტის გაკეთებას სიკვდილი მერჩივნა, მაგრამ... ძაღლზე უარესი ვარ, შვილი გავწირე;
- ბავშვი იმიტომ მოვიშორე, რომ ბავშვის მამამ ჩემთან ქორწინებაზე უარი თქვა;
- აბორტი არ გავიკეთე. ეს ჯოჯოხეთურად ძნელი იყო. ახლა ბედნიერი ვარ _ 24 წლის შვილი მყავს.

ნათია როყვა/ბათუმელები

ქორწინების გარეშე დაფეხმძიმებული 15-20 წლის ბათუმელი გოგონების ისტორიები იდენტურია: ამ გოგონებმა არ იცოდნენ, ბავშვის გაჩენის შემთხვევაში, როგორ უნდა ეცხოვრათ; შეყვარებულებმა არ მოისურვეს ამ გოგონებთან ქორწინება; წყვილის მშობლებმა უარი თქვეს `უკანონო~ შვილიშვილების ოჯახებში მიღებაზე.

მშობლებმა 26 წლის ივეტა გ-ს ფეხმძიმობის ამბავი რომ გაიგეს, აბორტის გაკეთება აღარ შეიძლებოდა. ის რვა თვე დადიოდა მუცელაკრული და ტყუპები ცოტა ხნის წინ გააჩინა: `დედაჩემი სამშობიაროში მოვარდა და იძახდა, მოგიკლავ შვილებს და შენც მოგკლავო. კიოდა, რომ ჯვარზე ვიყავი გასაკრავი ან ვირზე შესასმელი... გაგიჟებული დედაჩემი რომ დავინახე, თავის მოკვლა ვცადე, ექიმებმა გადამარჩინეს. სახლში არ მიმიღო, ვერც შვილიშვილებმა მოულბეს გული. დროებით მეგობარმა შემიფარა. დედაჩემის შიშით არც ერთი ნათესავი არ მოსულა და დახმარება არ შემოუთავაზებია. კაცი, ვისგანაც შვილები გავაჩინე, უცხოეთშია წასული. ამ ხნის განმავლობაში არ დაურეკავს. თუ ბავშვების მამა ჩვენზე უარს იტყვის, არ ვიცი, რა გვეშველება...~

საქართველოში ქორწინების გარეშე ქალის ფეხმძიმობა ცოდვაცაა და სირცხვილიც _ სირცხვილია ოჯახისთვის, ნათესავებისთვის. გინეკოლოგთანაც სირცხვილის გამო მიჰყავთ გოგონები, ძირითადად, ნათესავებს ან მეგობრებს. `16 წლის გოგონამ აბორტიც ჩემთან გაიკეთა და ქალიშვილობაც `აღიდგინა~. ის ძალიან განიცდიდა ბავშვის მოშორებას, თუმცა, იმისიც ეშინოდა, მუცელი რომ გამეზრდება, კლასელები დამცინებენო. ნათესავი ეხმარებოდა. როგორც შევატყვე, აიძულებდა კიდეც~, _ ყვება ექიმი ერთი გოგონას ისტორიას.

ნატო მ-ს 25 წლის წინანდელი ისტორიაც არაფრითაა განსხვავებული: `ბათუმში დაბრუნება მრცხვენოდა, სტუდენტი, უქმროდ, შვილიანი ჩამოვედი, საზოგადოების მეშინოდა. წლობით სახლში ჩავიკეტე, მაგრამ ამით ყველაფერი არ დამთავრებულა. მერვე კლასში იყო ჩემი ბიჭი, როცა მოვიდა და მკითხა, ნაბიჭვარი რატომ დამიძახესო... ეს სიტყვა თანაკლასელმა წამოაძახა... ჩემს შვილს დეპრესია დაემართა, ორი წელი ექიმთან მკურნალობდა. უხერხულ მდგომარეობაში შვილიც და მეც არაერთხელ აღმოვჩნდით. ეს იმათგან მოდიოდა, ვინც მუდამ მაკრიტიკებდა. ჩემს გადაწყვეტილებას არ ვნანობ, ახლა 24 წლის შვილი მყავს~.

ექიმები აბორტებს 25 წლის წინაც აკეთებდნენ, `ქალწულების აღდგენის~ პრაქტიკა კი ცოტა დროს ითვლის. ქალწულობის აღსადგენი ოპერაციები საქართველოში `ღირსეულად გათხოვების~ ეფექტური საშუალებაა. სამ გინეკოლოგთან საუბრის შემდეგ, ალბათ, შეიძლება იმის ვარაუდი, რომ ამ ოპერაციას საკმაოდ ბევრი გოგონა იკეთებს. რაც შეეხება ფასებს, თბილისის ფორუმზე ასეთი ინფორმაცია დევს: `ექიმი ვარ და ვიცი, რომ ნებისმიერი გინეკოლოგი აკეთებს ამას. ფასი 200-300 დოლარია და გამორიცხულია, მამაკაცი რამეს მიხვდეს~.

იმავე თბილისის ფორუმზე, რომელსაც საქართველოში ყველა ინტერნეტ გამოცემაზე მეტი მომხმარებელი ჰყავს, წერია: ”არც ერთ ქართველ კაცს არ მოსწონს მისი ნათესავი, და, დეიდა, ბიძაშვილი, ვინმეს საყვარელი რომაა, მაგრამ მათ ვიღაცის ბიძაშვილი ჰყავთ საყვარლად, ან დეიდაშვილი ან და...~ იგივე წყარო _ ”აბა, არაქალიშვილი რომ ჩავბარდე ქმარს, ცოდვა არაა”; და იქვე: ”ყველაფერს ავიტან _ 40 რევოლუციას, დისერტაციას კარალიოკის კურკებზე, შიმშილს, უინტერნეტობას, სიცივეს, უდიპლომობას, მაგრამ მომკალით და ვეღარ ვიტან ამ მენტალიტეტს, აღარ შემიძლიააა...”

ყველა ახალგაზრდა მამაკაცის აზრით კი (ვისთანაც ამ თემაზე ვისაუბრეთ), ეს მათ არ ეხება, რადგან, როცა დაქორწინებას გადაწყვეტენ, საცოლეს სკოლაში მოძებნიან.
აჭარის ჯანდაცვის სამინისტროს მონაცემებით, გასულ წელს, აჭარაში, სულ ორი ათას სამოცდახუთი აბორტი გაკეთდა, 15_18 წლის პაციენტებში _ 72 აბორტი. ერთ-ერთი ინკოგნიტო გინეკოლოგი კი ამბობს, რომ თვეში, საშუალოდ, 20-30 მცირეწლოვანს უკეთებს აბორტს. ეს ექიმი, მიუხედავად იმისა, რომ აბორტი კანონით დაშვებულია, მაინც ინკოგნიტოდ დარჩენას ითხოვს.

სტერეოტიპი - ”ცოდვის შვილები”
საქართველო გაეროს დეკლარაციას წლების წინ შეუერთდა. ამ დეკლარაციის მიხედვით, ქალი და მამაკაცი თანასწორია. ფსიქოლოგი რუსუდან კეჭაყმაძე: `გაეროს ეს ნორმები მხოლოდ ქაღალდზე წერია… იმ უფლებით, რაც კანონით აქვთ ქალებს მინიჭებული, რეალურად ვერ სარგებლობენ. ჩვენთან საუკუნეების წინ მიღებული ნორმები მოქმედებს. თუ ეს ნორმა ირღვევა, იწყება ზეწოლა, დაცინვა, გაკიცხვა”.

რუსუდან კეჭაყმაძის აზრით, `ეს სტერეოტიპები სიცოცხლეს უწამლავს როგორც ქალს, ისე ბავშვს: შესაძლოა, ბავშვს წამოაძახონ, რომ უკანონოდ გაჩნდა. თუ ბიჭია, ამას მძიმე შედეგი მოსდევს, მოზარდი აგრესიული ხდება. იყო შემთხვევა, როცა ბავშვს დედა ეზიზღებოდა. უმჯობესია, თუ ბავშვს თავიდანვე ეცოდინება, რომ მამა მისი გაჩენის წინააღმდეგი იყო~.
ფსიქოლოგის აზრით, ამ სტერეოტიპების შენარჩუნებას ხელს რელიგიაც უწყობს: `ორმაგ სტანდარტებთან გვაქვს საქმე: უნდა გიყვარდეს მოყვასი, მაგრამ, მეორეს მხრივ, რელიგიური დოგმებიდან გამომდინარე, ადამიანს სასტიკად ექცევი. ამ დოგმებზე გაყოლა არამართებულად მიმაჩნია: თუ ადამიანს სასულიერო გზა არ აქვს არჩეული, მაშინ ყველაფერს ისე ვერ გააკეთებ, რასაც მღვდელი გეუბნება. გაცილებით მნიშვნელოვანია სხვა ადამიანს ფეხი არ ჰკრა, ვიდრე ილოცო~.

”უკანონო შვილს”, ”ქალიშვილობის ინსტიტუტის” სტერეოტიპს სირაქლემას პოზად მიიჩნევს ექიმი-გინეკოლოგი, ჯუმბერ უნგიაძე: ”ორი ქალიშვილი მყავს და, შესაბამისად, ეს საკითხი ჩემთვისაც მტკივნეულია. მაგრამ უმჯობესია, ბოიფრენდის ინსტიტუტი არსებობდეს და შვილებს ვასწავლოთ, როგორ დაიცვან თავი, ვიდრე ისინი გავწიროთ და დავამახინჯოთ, როგორც ფსიქოლოგიურად, ისე ფიზიკურად. ალბათ, მეტყვიან, რომ ქართველები ვართ და ჩვენი მორალი გვაქვს, მაგრამ პრობლემა თავის სილაში ჩარგვით ვერ გადაიჭრება”.

ბათუმის საკათედრო ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი მარკოზი ამბობს: `ქორწინების გარეშე ქალისა და მამაკაცის ურთიერთობა მრუშობაა. მაგრამ ეს ცოდვა აბორტის გაკეთებით ჩადენილ ცოდვასთან არ შეიდრება, რადგან მკვლელობა უდიდესი დანაშაულია, მით უფრო საკუთარი შვილის. ცოდვა მრუშობაში გაჩენილ შვილზე არ გადადის. ქალი როცა დაფეხმძიმდება, ბავშვი აუცილებლად უნდა გააჩინოს”.